Κι αν μ' αρέσεις, κι αν σ' αρέσω
Δε ποντάρω πια στα πρώτα ραντεβού
Δεν αφήνομαι να πέσω πάλι θύμα ενός φιλιού
Πόσους φίλησα βατράχους στη ζωή μου πριν φανείς
όμως πρίγκιπας δεν έγινε κανείς
Μίλησέ μου για φεγγάρια, κέρασέ με παγωτό
Πήγαινε με σπίτι κι αν θες ανέβα για ποτό
Γέμισέ μου λίγα βράδια, τόσο μου είναι αρκετό
Μόνο να χαρείς, μη μου πεις σ' αγαπώ
Κι αν μ' αρέσεις, κι αν σ' αρέσω
Κι αν οι φίλοι λένε μια χαρά παιδί
Δε σκοπεύω να το δέσω
Το έργο το 'χω ξαναδεί
Πόσοι μου φεραν λουλούδια στη ζωή μου πριν φανείς
κι ήταν όλα απ' τα φανάρια, τι να πεις
μόνοιΓλυκοφιλάμεΤΟσκοτάδι-
Όταν ο χώρος με κυκλώνει σαν πνεύμα με καθηλώνει η αλήθεια που σπρώχνω καθώς αγγίζω το πιο όμορφο ψέμα τελειώνω-
Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011
Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011
ΈναςΑπάτσισταPubs
Γελάς, που και που χαχανάς
και την ώρα περνάς.
Στα pubs, νυχτογυρνάς
και γνωστούς συναντάς.
Αργά να τρως τ' αγγούρι,
μπας και σου φέρει γούρι
τα ζωδιακά,
να τα μάθεις απ' έξω
πάει καλά, κι ο Μόρισσον ο Τζιμ
στη μόδα σα μπλου-τζιν.
Μουσικώνεσαι μωρό μου με μουσική στερεοφώνου.
Επαναστάτες, αναρχικοί, ροκάδες, φρίκια, όλοι μαζί
μην καρφωνόμαστε μωρό μου, θ' ανοίξω μαγαζί δικό μου.
Μαλλιά άφησες μακριά,
κόντρα στη μαμά.
Μετά θα τη βολέψεις και συ
όπως όλα τα παιδιά.
Πάλι καλά που οι μπάτσοι
μας θεωρούν Απάτσι
και μας μαζεύουν που και που
στα κρατητήριά τους
κι οι φυλακές, γεμίσανε κι αυτές
για να 'χεις και να λες.
Στη μπάντα η ζωή πεθαίνει κι η μουσική μου αφήνει γένι.
Επαναστάτες, αναρχικοί, ροκάδες, φρίκια, όλοι μαζί
μην καρφωνόμαστε μωρό μου, το μαγαζί είναι δικό μου.
και την ώρα περνάς.
Στα pubs, νυχτογυρνάς
και γνωστούς συναντάς.
Αργά να τρως τ' αγγούρι,
μπας και σου φέρει γούρι
τα ζωδιακά,
να τα μάθεις απ' έξω
πάει καλά, κι ο Μόρισσον ο Τζιμ
στη μόδα σα μπλου-τζιν.
Μουσικώνεσαι μωρό μου με μουσική στερεοφώνου.
Επαναστάτες, αναρχικοί, ροκάδες, φρίκια, όλοι μαζί
μην καρφωνόμαστε μωρό μου, θ' ανοίξω μαγαζί δικό μου.
Μαλλιά άφησες μακριά,
κόντρα στη μαμά.
Μετά θα τη βολέψεις και συ
όπως όλα τα παιδιά.
Πάλι καλά που οι μπάτσοι
μας θεωρούν Απάτσι
και μας μαζεύουν που και που
στα κρατητήριά τους
κι οι φυλακές, γεμίσανε κι αυτές
για να 'χεις και να λες.
Στη μπάντα η ζωή πεθαίνει κι η μουσική μου αφήνει γένι.
Επαναστάτες, αναρχικοί, ροκάδες, φρίκια, όλοι μαζί
μην καρφωνόμαστε μωρό μου, το μαγαζί είναι δικό μου.
Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010
Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)