σπάνε την ηρεμία μου γκρεμίζουν όλα όσα προσπάθησα με κόπο να αφήσω πίσω
αυτά τα μικρά και ολιγόλεπτα όνειρα με εγκλωβίζουν στην θλίψη κάθε φορά
που ξυπνάω γεμάτη τρομο-
στριφογυρίζω ανακατευομαι παραμιλάω φωνάζω απεγνωσμενα μα..κανεις δν ειναι εκει να ακουσει
άνθρωποι καταστάσεις και στιγμές μικρές και μεγάλες κάθε βράδυ δίνουν παράσταση
ΟΛΑ ΖΩΝΤΑΝΕΥΟΥΝ γύρο μου
εγώ ενας θεατής που του έχουν απαγορεύσει την έξοδο πριν τελειώσει η παράσταση
σφίγγω τα μάτια πιέζω με δύναμη τα αυτιά μου μα ο ήχος με διαπέρνα η εικονα τρυπάει τον εγκέφαλο μου
δεν το κρύβω πως όλα όσα βλέπω την προηγούμενη τα σκεφτόμουν αρκετά
μαζι με τον καφε, παρεα με το μάνο -
είναι πράγματά που αν ξεχάσω για μια στιγμη
ισως χασω τα πάντα
ισως βρω το δρόμο για το φώς
ισως σβηστούν απλα φωτογραφίες απο εκεινο το καλα κριμένο άλμπουμ του μυαλού
υποφέρω την ημέρα αλλα θέλω ήρεμες νύχτες
κάθε φορά που χάνομαι για ώρες σε εναν εφιάλτη νιώθω αλυσοδεμένος
βλέπω τα πάντα γυρο μου κ ομως
δεν με βοηθάω
δεν μπορω να ξυπνήσω
πιέζομαι φοβάμαι θέλω απλα να ξυπνήσω
σαστισμένη τρεχεις και αποψε μου λεει η μαγισα που κρυβω μεσα μ και γελάει σα να χαίρεται με το πονο μου
τρέχω μα δεν κοιταζω πίσω
κρύβομαι στο ψηλότερο δωμάτιο του νου μα με βρίσκει
μονο οταν ξυπνάω καταφέρνω να την εγκλωβίσω σε ενα μουκαλι
να την κανω να το βουλωσει
μονο τότε καταλαβαίνω οτι ζουσα ενα ψέμα
τίποτα δεν υπάρχει γυρο μου παραμονο επιπλα ποστερ μπουκάλια κερια
απ το παράθυρο βλέπω πως εχει ξημερώσει
ο ιδρώτας λούζει τα μαλλια μου μουσκεύει τα ρούχα μου
κρυώνω μαζεύομαι κουβάρι αλλα είμαι χαρούμενη
όλα ηταν ένας εφιάλτης τώρα είμαι ελεύθερη
με αγχωνει η νύχτα που έρχετε
σκέψεις φοβοι και απορια για όσα βλέπω και θα δω
ολοι έχουμε νιώσει παρόμοιες καταστάσεις κάποιοι είναι δυνατοί άλλοι απλά
δεν θυμούνται τίποτα...
Foto: Anders Petersen
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου