τα απομνημονεύματα της λατέρνας

ώρες ώρες σκέφτομαι και λέω και αναρωτιέμαι σιωπηλά 
αν είχε φωνή η λατέρνα όχι ΟΧΙ μια οποιαδήποτε λατέρνα
εκείνη που όλοι γνωρίζουμε-
("λατερνα-φτώχεια και γαρούφαλλο" ναι η γνωστή πάβλα αθάνατη ελληνικη ταινία)
 -τι θα έλεγε στις εκατομμύρια θαυμάστριες της που καθημερινά την δοξάζουν 
που ανέμελα κυκλοφορούν στα σοκάκια μοιράζοντας απλόχερα στυλ φινέτσα και image
κρεμώντας πάνω τους την Άρτα τα Γιάννενα και πολλές ακόμη πόλεις της Ελλάδας και ΟΧΙ μόνο-
πόσο υπερήφανη σε κάνουν λατρεμένη μου λατέρνα
αιώνια μένεις στην μνήμη μας χάρης στις προσωποποιημένες κόρες σου
γιατί φαντάσου να είμασταν όλοι απλοί και ταπεινοί ενδυματολογικά- ΓΙΑ ΦΑΝΤΆΣΟΥ
ποιος καλόσ άνεμος θα έφερνε τότε στα χείλη μας τη λέξη ΛΑΤΈΡΝΑ
ΚΑΝΕΙΣ/
και φωτιά να πέσει να με κάψει αν ξαναμιλήσω ΕΓΩ ΝΑΙ ΝΑΙ ΕΓΩ αρνητικά για της κόρες σου-
αλλά να αγαπημένη μου λατέρνα είναι οτι δεν μπορώ να δαμάσω τη ζήλια μου για το ατόφιο στυλ
για αυτη την πανδεσία χρωμάτων-
για τον τόσο καλό συνδιασμό της πράσινης με παγιέτες φούστας-ζώνης με τα πορτοκαλι πασουμάκια
και το πλατινέ μαλλί-
για τα αμέτριτα πρασινοπορτοκαλοσκατουλι βραχιολοδακτυλίδια που έχουν στην συλλογή τους οι κόρες σου για να κοσμουν χερια ποδια αυτια δακτυλα λαιμο μαλλια-
οι όλο χάρη κόρες σου-χειμώνα καλοκαίρι άνοιξη φθινόπωρο είναι εκεί πάντα έτοιμες να σε αφήσουν χάνο - και Ναι μου πέρνει 'ωρα να κλείσω το σττόμα μου-
στην προσπάθεια σου να αρθρώσεις λέξεις βγένεις ηττημένος 
τα ειπε ΟΛΑ ΤΟ ΣΤΥΛ-ΑΠΛΗΣΙΑΣΤΟ ΛΑΤΕΡΝΑΣ ΣΤΥΛ


νιώθω θλίψη κ οργή που ποτέ δεν θα γίνω μια λατέρνα-


δν μπορώ να μιλήσω άλλο


...